As xemas dos dedos esvaecidas en lixivia abren
a porta. O traxe de plástico con pucho ó redor do corpo atravesa o corredor. Os
zapatos cunha talla menor deixan un regueiro de pegadas silandeiras. O canon da
pistola automática perfectamente aliñado ca tempa. Colocou os ollos castaños no
cabeceiro da cama. A nota de suicidio na
colcha. Quixo limpar un fío de sangue na boca de
carmín, malia o odio latente non llo permitiu.
-Si, así era o asasinato perfecto-pensou
Sem comentários:
Enviar um comentário