09/09/2014

ASASINATO PERFECTO


As xemas dos dedos esvaecidas en lixivia abren a porta. O traxe de plástico con pucho ó redor do corpo atravesa o corredor. Os zapatos cunha talla menor deixan un regueiro de pegadas silandeiras. O canon da pistola automática perfectamente aliñado ca tempa. Colocou os ollos castaños no cabeceiro da cama. A  nota de suicidio na colcha.   Quixo limpar un fío de sangue na boca de carmín, malia o odio latente non llo permitiu.

-Si, así era o asasinato perfecto-pensou

Sem comentários:

Enviar um comentário