A XOVE DA PERLA

Os teus ollos tristes de escrava  fítanme,  deixando unha pregunta  no aire: ¿ que queres de min?  A tu boca semella  pedir clemencia,  ou quizais tan so reflexa  unha esperanza esquecida.  Nas túas meixelas florecen as rosas recen colleitas do xardín do edén. Elas enmarcan o ovalo perfecto do teu rostro branco  de neve.Un pano  agocha o teu cabelo, rebelde, unha crecha dourada sae da túa tempa. Os pendentes de prata, brillan nas   orellas pequenas.

Eu non  respondín a túa pregunta Tan so admirei a túa beleza, escrava azul. Unha  beleza antiga como a dunha deusa grega.