27/09/2014
MARJANE
Atopou os seus ollos negros reflectíndose no
escaparate. Este devolveulle un nariz
afiado e uns beizos finos. Non recoñeceu a súa cabeleira negra nel. Negra como o petróleo. Aquel petróleo polo que sangraba
o seu país.
Sorriu para os
seus adentros e ollou, de novo, o seu
reflexo no escaparate. Atoparía outro reflexo distinto, lonxe da prisión de tea
e de petróleo.
21/09/2014
DENTRO de Berta Davila
Este poemario resultou gañador no XII edición do Avelina Valladares do 2008, actualmente Berta Davila ten publicado Raiz de Fenda( poesía) e O derradeiro libro de Emma Olsen( narrativa), libros moi recomendables, gañadores respectivamente de Johan Carballeira de Poesía do ano 2013 e Premio Narrativa Breve de Repsol 2013
Ten moitisimo futuro esta autora
Un poema de Dentro:
Coñecinte coas pálpebras molladas
e a mirada perdida alén da fiestra.
E será porque amaba a auga do teu corppo
que bebín insaciable nas túas bágoas
ata que algunhas me fixeron mal.
Descubriches que morro cada día
( xa dende o mesmo día en que nacín)
e, ao estares en min,
anulábaste nun loito inconfensable.
Pese a que nunca fun demasiado purista
( a luz artificial tamén é luz)
amo o tacto,
e creo que as cartas non suplen ás caricias.
Sempre me corto cos folios
que conteñen as túas palabras,
e a ferida do dedo axúdame a sandar
outra ferida mais fonda,
esa que levo debaixo das pálpebras
molladas de presenciais ausentes
20/09/2014
JOSE ANGEL VALENTE
Jose Angel Valente, e un dos meus poetas preferidos. Este o poemario que mais me gusta: " No amanece el cantor". Para min, prosa poetica de gran intensidade, que reflexiona sobre a morte, a vida e a soidade. Mellor vos deixos os versos:
LENTAMENTE. Del otro lado. Yo apenas podía ahora oír tu voz.
EN MIS OJOS se agolpa repentina la luz. Como si tú, de pronto, volvieras a la vida.
SABÍAS
que sólo al fin sabía yo tu nombre. No el que te perteneciera, sino el
otro nombre, el más secreto, aquél al que aún pertenecías tú.
EN EL ESPEJO se borró tu imagen. No te veía cuando me miraba.
YO
CREÍA QUE SABÍA un nombre tuyo para hacerte venir. No sé o no lo
encuentro. Soy yo quien está muerto y ha olvidado, me digo, tu secreto.
ME PARECÍA AHORA como si quedase en suspenso el amor. Y no era eso. Tan sólo tú no volverías nunca.
NI LA PALABRA ni el silencio. Nada pudo servirme para que tú vinieras.
CUERPO
DE un desconocido. Levantamiento de tu cuerpo en el atardecer anónimo.
Ya no quedaba en ti señal alguna que te hiciera nuestro.
Y TU ¿de qué lado de mi alma estabas, alma, que no me socorrías?
12/09/2014
ROUBA VERSOS (III): FRANCESES
La vida que no tiene necesidad de ninguna Penélope
para deshacer imperturbable aquello que nosotros
nos ensañamos en tejer
Stephane Chaumet
..................
hoy
las hojas muertas
iban mas rápido que yo
no hablo
no hablo
mis palabras yo
las camino
y todas las vidas
que veo
en el camino forman
partes de
lo que camina en mí
en ti
que me silencian
para que las
reconozca
Henry Meschonic
-
Ella dice: non hables, si vienes para quedarte
Basta con la lluvia y con viento entre las tejas
basta con el silencio que se apila en los muebles
como capa de polvo, tras los siglos sin ti
......
quédate si vienes para quedarte
Guy Goffette
Existe un país lento
de tus ojos, de anhelo
de este paso, en la noche
Christope Lamiot
Ella abre un espacio
que se torna mas presente
tiene del árbol
lo que este calla

cuando ella esta
la sombra se hace penumbra
......
sus pestañas
son el recuerdo
de los bosques primigenios
Cuando ama
toda la tierra
ama con ella
a través de ela
Eugene Guilleric
09/09/2014
ASASINATO PERFECTO
As xemas dos dedos esvaecidas en lixivia abren
a porta. O traxe de plástico con pucho ó redor do corpo atravesa o corredor. Os
zapatos cunha talla menor deixan un regueiro de pegadas silandeiras. O canon da
pistola automática perfectamente aliñado ca tempa. Colocou os ollos castaños no
cabeceiro da cama. A nota de suicidio na
colcha. Quixo limpar un fío de sangue na boca de
carmín, malia o odio latente non llo permitiu.
-Si, así era o asasinato perfecto-pensou
Subscrever:
Mensagens (Atom)