07/07/2014

LIBRO DE ALICIA: OLALLA COCIÑA

Neste poemario, gañador do VIII Premio de Poesía Fiz Vergara Vilariño, atopei este poema.

Non hai palabras

( Espero que a autora me perdoe a traducción)

En cada asexarnos e sempre a ultima hora

Sobreponse a agre sensación de que fora mellor

Non terse coñecido

Non reparar en certo brillar de unllas

Nin no angulo dese chapeu que che acae perfecto

 A min non me ensinaron nunca que quen cruza esta frontera

Regresa para sempre con nome de exiliada

E renega dos fluidos que un dia

Habitaron os corpos

Daquela, moi calada

Voume desprendendo desta historia

Sen saber con certeza

Porque fun eu a condenada ao cadafalso
 
 
 
 
 
 
 
 
En cada acecharnos y siempre a ultima hora
Se sobrepone la agria sensación de que fuera mejor
No haberse  conocido
No reparar en cierto brillar de uñas
Ni en el  ángulo de ese sombrero que te  queda perfecto
 A mi no me enseñaron nunca que quien cruza esta frontera
Regresa para siempre con nombre de exiliada
Y reniega de los fluidos que un día
Habitaron los cuerpos
Entonces , muy callada
Me voy desprendiendo de esta historia
Sin saber con certeza
Porque fui  condenada al patíbulo

Sem comentários:

Enviar um comentário